Spacerownik

Pergola we Wrocławiu – pergola w kształcie połowy elipsy, wybudowana na początku XX wieku wokół sztucznego (również pół-eliptycznego) stawu z fontanną na terenach wystawowych we wschodniej części Wrocławia. Wystawa Stulecia, planowana w stulecie zwycięskiej dla Prus bitwy pod Lipskiem (1813) była częścią obchodów upamiętniających wzrost znaczenia państwa pruskiego w Europie. Pergolę umiejscowiono przy północno-wschodniej stronie Hali Stulecia wraz z innymi obiektami towarzyszącymi (m.in. Pawilonem Czterech Kopuł). Zaprojektowana przez Hansa Poelziga jako dwa rzędy słupów z nietynkowanego żelbetu zwieńczone kratą, na której płoży się winorośl, wstępnie zatwierdzona do realizacji 31 sierpnia 1912. Później przeprojektowana; w wyniku przetargu realizację powierzono firmie Pfeffer Pringsheim & Co; prace budowlane ukończone zostały w lutym 1913, w marcu alejkę pokryto żwirem i obsadzono słupy winoroślą. Wg danych oficjalnych długość pergoli wynosi 640 metrów i liczy ona łącznie 750 słupów.
4 czerwca 2009 uruchomiono Fontannę Multimedialną wyposażoną w blisko 300 dysz i wykorzystującą efekty świetlne oraz dźwiękowe^.
W bezpośrednim sąsiedztwie wrocławskiej Pergoli znajduje się Ogród Japoński i pozostała część Parku Szczytnickiego.

Park Szczytnicki – (niem. Scheitniger Park) jeden z największych parków Wrocławia zajmujący powierzchnię około 100 ha. Położony jest na wschód od Starej Odry, na terenie dawnej wsi Szczytniki, włączonej w obręb miasta w 1868. Park ma charakter krajobrazowy i duże walory kompozycyjne oraz dendrologiczne (około 400 gatunków drzew i krzewów). 

 + dodatkowo zdjęcia ogrodu Japońskiego, który bardzo polecam o każdej porze roku.

Park Południowy – park we Wrocławiu, mieszczący się w południowej części osiedla Borek. Zaliczany jest do parków krajobrazowych o dużych walorach kompozycyjnych i dendrologicznych.
W przeciwieństwie do innych parków miasta utworzono go od podstaw, a nie poprzez adaptację terenów leśnych. W 1877 r. właściciel ziemski znacznych terenów m.in. na południowych obrzeżach Wrocławia, w tym części Borku i pobliskich Partynic, znany wrocławski kupiec i filantrop Julius Schottländer, przekazał park miastu w zamian za przyłączenie Borku do miejskiej sieci gazowniczej, wodociągowej i kanalizacyjnej.